<!– @page { size: 21cm 29.7cm; margin: 2cm } P { margin-bottom: 0.21cm } –>
25, ജൂണ്, 91
ദേവിശ്രീ,
നാളെ പൌര്ണ്ണമി.
കറുത്ത മഴമേഘങ്ങളില് കൂടി തെളിയുന്ന പൂര്ണ്ണചന്ദ്രന്.
മേഘങ്ങള് ഒഴിഞ്ഞുപോകുമ്പോള് തെങ്ങോലതലപ്പുകളില് വീഴുന്ന നിലാവിന്റെ തുണ്ടുകള്.
പിന്നെ ആര്ത്തലച്ചു പെയ്യുന്ന മഴ.
ഓട്ടിന് പുറത്ത് വീണുചിതറുന്ന മഴതിള്ളികള് താഴെ നീര്പോളകളായി വീണുചിതറി ചാലുകളായി ഒഴുകി മറയുന്ന മഴ.
മഴയുടെ ആരവം മഴയുടെ സംഗീതം
പിന്നെ ഉറക്കത്തില് സ്വപ്നത്തിലൂടെ നീ എന്നില് പെയ്യുന്നു…മഴകളായി…സാന്ദ്രമായ ഓര്മ്മകളായി പെയ്യുന്നു.
ഞാനിപ്പോള് നിത്യവും നിന്നെ സ്വപ്നം കാണുന്നുണ്ട്.
ഇന്ന് നിങ്ങളെ കണ്ടില്ല.മാവിന്ചോട്ടിലെ ഇരുട്ടില് കാത്തുനിന്നതുപോലുമാണ്.
പക്ഷെ കണ്ടില്ല.
വയ്യ തന്നെ! നിങ്ങളെ കാണാതിരിക്ക അസാദ്ധ്യം തന്നെ.
മഴയുടെ ഇരുട്ടില് കൊഞ്ചിക്കുഴയുന്ന നിന്റെ ശബ്ദം എനിക്ക് വേര്തിരിച്ചറിയാം.
എന്തിനെന്ന് ചോദ്യങ്ങളരുത്.
നീ എനിക്കായി കാത്തിരിക്കണം.
നിഴലും വെളിച്ചവും ഇറ്റിറ്റുവീഴുന്ന മഴത്തുള്ളികളുമുള്ള മാവിന്ചോട്ടില്, അമ്പലത്തിന്റെ മുന്നില് എല്ലായിടത്തും എനിക്കായി കാത്തിരിക്കണം.
എന്തുകൊണ്ടെന്ന് ചോദിക്കരുത്.
നീ എന്നെ അനുസരിക്കണം
എന്റെ ഇഷ്ടങ്ങളെ നിന്റെ ഇഷ്ടങ്ങളായും എന്റെ അനിഷ്ടങ്ങളെ നിന്റെ അനിഷ്ടങ്ങളായും നീ മാറ്റണം.
നിനക്കായി ഞാന് തരുന്നതുപോലെ എനിക്കായി നീയും തരിക.
നിന്നെ ഞാന് കാത്തിരിക്കുന്നത് കൊണ്ട്
എന്നെ കാത്തിരിക്ക നീ!
സ്നേഹത്തോടെ
……….
ഒരു അഭിപ്രായം ഇടൂ